Τα Υπέροχα Πλάσματα της Κοντοβά, της Αθήνας, του κόσμου ολάκερου δεν τέλειωσαν ποτέ.
Ζουν ανάμεσα μας, βολτάρουν ακόμη στις γειτονιές της πόλης, γελούν, κλαίνε, διασκεδάζουν, ερωτεύονται, δουλεύουν πολύ. Ακόμη κι αν πέρασαν 10 χρόνια από την σειρά, εκείνα υπάρχουν και θα υπάρχουν ακόμη.
Το 2007-2008 μέσα από το κανάλι του Alpha γνωρίσαμε μια παρέα ανθρώπων που αγαπήσαμε από τα πρώτα επεισόδια. 3 τύπους που μας θυμίζουν εμάς, τους φίλους μας, τις σχέσεις μας. Αυτοί οι τύποι ήταν και είναι ο παλμός της πόλης. Της πόλης που ξυπνά, που τρέχει για να προλάβει το ταξί στην Κηφησίας, που κάνει ρεπορτάζ στα πιο in στέκια της Αθήνας, που κοιμάται και αργεί να πάει στην δουλειά.
Τα Υπέροχα Πλάσματα, τότε ήταν 35, δούλευαν πολύ για να ζήσουν τον εαυτό τους, καμιά φορά τους έπιανε ο φόβος ότι θα γεράσουν μόνοι τους και θα τους βρουν τάβλα, τον καθένα στο σπίτι του, μετά από μέρες. Και αυτοί αλλά και οι κοντινοί άνθρωποι του περιβάλλοντός τους, ζούσαν μόνοι. Αγαπιούνται βαθιά και φροντίζουν ο ένας τον άλλο. Περνάνε τους χειμώνες τους γκρινιάζοντας ότι τους λείπει η επαφή με τη φύση αλλά όταν βρίσκονται στην εξοχή, παθαίνουν σύνδρομο στέρησης.
Τα Υπέροχα Πλάσματα είναι τρεις φίλοι-οικογένεια: το Μητσάκι, ο Μπίλι και η Έλη αλλά και οι άνθρωποι γύρω τους: η θεία Καραμέλα, η Σκύλα Στεφανία, ο Ηλίας Χ, ο Άρης Φ.
Δίπλα τους πολλά πρόσωπα που έρχονται για να μείνουν ή για να φύγουν…
Η Μυρτώ Κοντοβά μέσα από την ιδιαίτερη πένα της, έπλασε 3 αυθεντικούς και καθόλου δήθεν χαρακτήρες.
Σήμερα, 10 χρόνια μετά τα Υπέροχα Πλάσματα είναι λίγο μετά τα 40. Είναι 3 καλοί φίλοι κι εκτός πλατό, βγαίνουν, λένε τα νέα τους, μιλούν για τα πάντα κι ακόμη κι αν έχουν καιρό να τα πουν, μοιάζει σαν να μην πέρασε μια μέρα!
Μέσα στο πολύβουο κέντρο της πόλης, στο αγαπημένο Pairi, στην πάλαι ποτέ γοητευτική πλατεία Καρύτση, συνάντησα τον Μπίλι (Γιώργο Πυρπασόπουλο), το Μητσάκι ( Μυρτώ Αλικάκη) και την Έλη (Φαίδρα Δρούκα) και μιλήσαμε για τα Υπέροχα Πλάσματα τότε αλλά και σήμερα. Πού βρίσκονται, τι κάνουν και σε ποια στέκια τριγυρνούν;
Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία λοιπόν;
Μυρτώ Αλικάκη: Τα Υπέροχα Πλάσματα ήταν η πρώτη τηλεοπτική δουλειά που έκανα μετά και την γέννηση του δεύτερου γιου μου. Προφανώς μου άρεσε πολύ το σενάριο, η ομάδα δημιουργήθηκε σιγά σιγά και ήταν η ιδανική. Εντελώς τυχαία, εγώ η Φαίδρα και ο Γιώργος γνωριζόμασταν από πάρα πολύ παλιά, από το σχολείο με κοινές παρέες.
Φαίδρα Δρούκα: Δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη η συνθήκη, από το να δουλεύεις με 3 άτομα που ξέρεις καλά. Με τον Γιώργο είχα δουλέψει και παλιότερα, ενώ με την Μυρτώ όχι. Διάβαζα το σενάριο και γελούσα μόνη μου. Η πρώτη ανάγνωση σε κάνει να μην έχεις δεύτερες σκέψεις ή να σου ξινίσει κάτι.
Ήταν κάτι καινούργιο η σειρά αυτή. Δεν είχε το τυπικό τηλεοπτικό χιούμορ. Το γεγονός ότι ήταν κάτι τόσο ρεαλιστικό και καθημερινό με τους χαρακτήρες να είναι τόσο κοντά στο κοινό και ταυτόχρονα με απόλυτη αισθητική είναι δύσκολο και συνάμα ενδιαφέρον!
Και οι 3 μου παν ότι πρόκειται για μία από τις τελευταίες σειρές που γυρίστηκε με τις προδιαγραφές της καλής τηλεόρασης.
Γιατί η τόσο μεγάλη επιτυχία και πότε την συνειδητοποιήσατε;
Φ. Δ: Όσο περνούν τα χρόνια, αισθάνομαι ακόμη πιο τυχερή μέσω αυτής της σειράς. Γιατί δεν καταλαβαίναμε τότε την δυναμική που είχε η σειρά. Το καταλαβαίνεις μετά. Περπατάμε μετά από 10 χρόνια στον δρόμο κι ακόμη θυμούνται ατάκες από την σειρά ή μας λένε με τα ονόματα μας από το σίριαλ. Το χάρηκε ο κόσμος. Συνειδητοποιώ με τα χρόνια, πόσοι ηθοποιοί θα ήθελαν να είναι στη θέση μας.
Μ.Α: Αισθάνομαι ότι είναι και μιας κομβικής σημασίας η σειρά αυτή γιατί μιλάει για μια Αθήνα, που πολλά πράγματα βρίσκονταν σε ”έκρηξη’’. Είναι μια ολόκληρη εποχή για την Αθήνα αυτή η σειρά και είναι η τελευταία της φάση. Μετά αλλάζει.
Σε αντίθεση με άλλες τηλεοπτικές σειρές της δεκαετάς ’90 και ’00, ξαφνικά αυτή η σειρά είχε μια σχέση με την πραγματικότητα.
Γ. Πυρπασόπουλος: Είχε μια αλήθεια η σειρά, τα στέκια και οι σχέσεις οι αληθινές. Η καθημερινότητα των ηρώων, με την οποία πολύ εύκολα ταυτίστηκε ο κόσμος.
Ποια τα κοινά σημεία που βρήκατε με τους ρόλους σας στην σειρά;
Φ. Δ: Ή είχα ή δεν είχα κοινά στοιχεία με την Έλη. Ίσως αυτά τα υποχονδριακά θέματα που είχε, να τα έχω, αλλά δεν είχα και δεν έχω αυτό που έκανε η Έλη. Να κυνηγάει έναν έρωτα που δεν πάει. Δεν είμαι έτσι. Παρ’ότι πολλές γυναίκες ταυτίστηκαν με την Έλη και τον Ηλία στη σειρά. Δεν μου έχει συμβεί εμένα ποτέ στην ζωή μου αυτό. Δε με δυσκόλεψε όμως να τον φέρω εις πέρας τον ρόλο μου. Θα ήθελα να έχω πολλά στοιχεία από το Μητσάκι, όπως την ελευθερία μέσα στην καθημερινότητα. Ή την αναβολή που έβαζε σε πράγματα. Του τύπου: ” Ήπια λίγο παραπάνω και δεν ξύπνησα το πρωί νωρίς. Δεν πειράζει….”
Μ.Α: Με το Μητσάκι έχω πολλά κοινά, αλλά σε κάποια άλλα δεν έχω καμία σχέση. Καταρχάς, όταν γυρίστηκε η σειρά, εγώ ήμουν ήδη μητέρα με 2 παιδιά στην ζωή μου. Άρα δεν είχε σχέση η καθημερινότητα μου με αυτή του Μητσακίου. Επίσης είμαι τακτική, οργανωτική, μαγειρεύω όσο μπορώ… Σε αυτό που ταυτίζομαι πλήρως με τον ρόλο αυτό είναι τα μουσικά γούστα και ότι θα ήθελα πολύ να έχω μια εκπομπή στο ραδιόφωνο, όπως εκείνη. Είχα πάντα φίλους για τα εύκολα και για τα δύσκολα. Επίσης και στην ζωή μου δεν είμαι bibi bo”, έχω πιο έντονο χαρακτήρα σαν εκείνη. Και κάνω καφρίλες σαν εκείνη. Πάντα όμως με μια αισθητική.
Γ. Πυρπασόπουλος: Δεν έχω κοινά σημεία με τον Μπίλυ. Αυτό που ίσως μπορώ να βρω είναι σε μικρό ποσοστό το θέμα της ανασφάλειας του χαρακτήρα που έχω κι εγώ σαν άνθρωπος, απλά μέσα στην σειρά το μεγέθυνα! Εγώ σαν ρόλος, θα ήθελα να είμαι ή το Μητσάκι ή η Έλη (γέλια).
Τι σας λείπει περισσότερο από την εποχή της Αθήνας του 2007, που δεν υπάρχει σήμερα;
Φ.Δ: Εμένα μου λείπουν όλα. Αυτή η χρονιά για εμένα 2007-2008, ήταν η ωραιότερη της ζωής μου. Γιατί ερωτεύτηκα τρελά τον σύζυγό μου, ήμουν καλά προσωπικά και επαγγελματικά κι αυτό είχε θετικό αντίκτυπο και στην δουλειά. ”Πετούσα πολύ ψηλά’’ σε όλα τα επίπεδα. Σε μια πολύ χαι Αθήνα. Έβγαινα, έπινα, υπήρχε η ανταπόκριση του κόσμου μέσω της σειράς. Με πολλή αγάπη κάναμε τα γυρίσματα και περνούσαμε καλά. Αυτό που πήραμε, ήταν πολύ περισσότερο από αυτό που καταθέσαμε. Θυμάμαι ακόμη κάθε μέρος που κάναμε γύρισμα και τι συνέβαινε πριν και μετά απ’αυτό. Αναλλοίωτο συναίσθημα! Εμένα με τρομάζει το γεγονός ότι φοβάμαι να κυκλοφορήσω σε πολλές περιοχές του κέντρου. Βοτανικό, Κεραμεικό, Μεταξουργείο, κλπ. Νιώθω ότι…. Βρωμάει η πόλη.
Μ. Α: Κουραστική χρονιά, ως μαμά με δυο παιδιά και κάνοντας τότε καθημερινά γυρίσματα και πρωταγωνιστικό ρόλο στην τηλεόραση. Και επειδή ήταν τόσο δύσκολη η ζωή μου εκτός γυρισμάτων, στα γυρίσματα ξεκουραζόμουν και περνούσα πολύ καλά. Μέσω των Υπέροχων Πλασμάτων γνώρισα την Αθήνα καλύτερα και την έμαθα τότε. Είμαι άνθρωπος που δεν αναπολώ το παρελθόν, αλλά κοιτάζω το μέλλον. Μου λείπει που δεν βλέπουμε τέτοιου είδους τηλεόραση πλέον, όπως τα Υπέροχα Πλάσματα. Εμένα αυτό που συμβαίνει στην Αθήνα σήμερα, μου μοιάζει πιο ρεαλιστικό από το πριν. Πιο παρατημένη η πόλη.
Γ. Π: Αυτό που μου λείπει πιο πολύ στην Αθήνα σήμερα είναι ότι δεν υπάρχουν τόσα στέκια όσο τότε. Έχει χαθεί η αίσθηση της παρέας που είχαμε 10 χρόνια πριν. Τώρα είμαστε και οι 3 στην φάση που δεν βγαίνουμε πολύ βέβαια. Τότε ήταν όλα στο πικ τους. Το Γκάζι ας πούμε. Μου λείπει η ηλικία που ήμουν τότε επίσης. Άλλη διάθεση είχα τότε. Μέσω της σειράς, είχαμε επαφή με την πόλη και την περπατούσαμε μέσω των γυρισμάτων. Δεν ξέρω επίσης αν τότε είχε τόσα γκράφιτι-μουντζούρες παντού η Αθήνα στους δρόμους της….
Σε ποιες περιοχές θα έβγαιναν τα Υπέροχα Πλάσματα σήμερα, 10 χρόνια μετά;
Σίγουρα θα πήγαιναν Παγκράτι, Πετράλωνα, Κυψέλη, Μεταξουργείο, Πλάκα (η Αθήνα που δεν φοβάσαι, που έχει φως, που έχει κάτι).
Αν ερχόταν η Μυρτώ Κοντοβά και σας έλεγε να γυρίσετε τα υπέροχα Πλάσματα ξανά, τι θα απαντούσατε;
Ναι με χίλια! (Αυτό αναφώνησαν και οι 3 με ένα στόμα, μια φωνή)
Θα είχαμε και πάρα πολλά να της προτείνουμε. Πιστεύω ότι ο κόσμος θα ήθελε να μάθει τι κάνουμε μετά από 10 χρόνια στις ζωές μας.
Αυτοί οι ήρωες αγαπήθηκαν τόσο πολύ κι έχουν τόσα πολλά να πουν. Γιατί η ηλιίια των 30 έτσι όπως σταμάτησε η σειρά και μετά η επόμενη δεκαετία, που είναι πολύ δημιουργική για πολλά πράγματα, σου αφήνει πολλά περιθώρια για να σε ενδιαφέρει η ιστορία των ηρώων. Και ο κόσμος θα μπορούσε να ταυτιστεί ξανά.
Πώς φαντάζεστε την συνέχεια;
Μ.Α: Εγώ φανταζόμουν πάντα την Έλη με τον Ηλία, παντρεμένους με παιδί, τον Μπίλι ζευγαρωμένο με ένα καλό παιδί και το Μητσάκι μόνο του.
Γ.Π: Θα μπορούσαν να το στηρίξουν οι ήρωες με μεγάλη επιτυχία, όποια συνέχεια κι αν είχαν. Αυτό που θα ήθελα εγώ να δω κι ελπίζω θα ήθελε να δει και το κοινό είναι πως αυτοί οι άνθρωποι, που αγαπούσαν την πόλη, συνεχίζουν να την αγαπούν και να ανακαλύπτουν το καινούργιο, 10 χρόνια μετά. Πάλι θα κυκλοφορούσαν στις γειτονιές που είπαμε με καινούργιες συνθήκες ο καθένας στην ζωή του. Θα κυνηγούσαν πάλι αυτή την αξία της ζωντανής πόλης για να την ζήσουν και να την αγκαλιάσουν και να είναι παρόντες σε ό,τι συμβαίνει.
Ποια τα στιγμιότυπα που σας έκαναν να γελάσετε και αντίστοιχα να συγκινηθείτε πολύ;
Φ.Δ: Εμένα εκεί που ακούγεται η φωνή από πίσω, όταν είμαι στο περίπτερο και αγοράζω σοκολάτες και κοιτάζω ένα περιοδικό, ατημέλητη με μια φόρμα και είδα τον κούκλο να με κοιτάει. Και είχα συγκινηθεί πολύ όταν είχα χάσει τον σκύλο μου στην σειρά γιατί είχα κι εγώ σκύλο και με άγγιξε αυτό.
Μ.Α: Μια από τις αγαπημένες μου σκηνές, είναι όταν ξυπνάει το Μητσάκι και βρίσκει τον Βασιλάκη τον μπάρμαν δίπλα της στο κρεβάτι γυμνό. Και η άλλη που το Μητσάκι είναι με τον σκούφο τον πλαστικό και ανοίγει την πόρτα και βλέπει το delivery boy.
Γ. Π. Τη σπανακόπιτα με το Νίκο, και την Θεία Καραμέλα φυσικά.
Τι εκτιμήσατε μέσα από αυτή την σειρά;
Με τα χρόνια εκτιμάμε ότι αυτή η σειρά είχε μια αισθητική, ήταν πνευματώδης και μοντέρνα χωρίς να είναι δήθεν. Επικίνδυνο αυτό, αλλά το καταφέραμε. Και γι’αυτό την αγάπησε ο κόσμος. Για την ειλικρίνεια σε καθετί που συνέβαινε!
Η συνέντευξη έγινε στο Pairi στην πλατεία Καρύτση, εκεί που γυρίστηκε ένα από τα επεισόδια των Υπέροχων Πλασμάτων και που οι 3 αυτοί τύποι βρίσκονται εκεί πολύ συχνά και τα λένε. Σα να μην πέρασε μια μέρα.
Τα Υπέροχα Πλάσματα ήταν, είναι και θα είναι ζωντανά. Θα κατοικούν μέσα μας και θα ζωντανεύουν σε κάθε δρόμο της πόλης. Ακόμη και αν δεν τα ξαναδούμε στις οθόνες μας (που πολύ θα το θέλαμε) να ξέρετε ότι εκείνα βρίσκονται συχνά, είναι 3 καλοί κι αληθινοί φίλοι και κουβεντιάζουν τα πάντα….
